Ο όμορφος κόσμος της Μαριλίζας

Tου κ. Στέφανου Κασιμάτη

«Για πρώτη φορά η Ελλάδα δεν ήταν το επίκεντρο του προβλήματος στις Βρυξέλλες» δήλωσε η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου - και το αξιοσημείωτο είναι ότι το επεσήμανε ως θετικό για την Ελλάδα. Οπως η αθώα Κοκκινοσκουφίτσα που εθαύμασε τα μεγάλα δόντια που είχε ο λύκος, με παρόμοια αθωότητα η κυρία Ξενογιαννακοπούλου δεν αντελήφθη ότι ο λόγος για τον οποίο η Ελλάδα δεν ήταν στο επίκεντρο της συνόδου είναι επειδή, στο σημείο που
βρισκόμαστε, δεν έχει νόημα να εξακολουθεί να ασχολείται κανείς με την Ελλάδα.
Το γενικό πρόβλημα του ευρώ έχει ξεπεράσει πλέον τη σημασία του ειδικού προβλήματος της χώρας μας. Οταν έχει πιάσει φωτιά το σπίτι και τρέχεις να σωθείς μαζεύοντας ό,τι αξίζει να σώσεις για μια νέα αρχή της ζωής σου, δεν κάθεσαι να ασχοληθείς με την επί μήνες χαλασμένη καφετιέρα, που έχεις βαρεθεί να την πας για ανακύκλωση. Συνεπώς, ας μη χαίρεται πάρα πολύ η κυρία Ξενογιαννακοπούλου. Αν μάλιστα το προσεχές διάστημα σημειωθεί πρόοδος στη διαδικασία επανασχεδιασμού του ευρώ και διαπιστώσει ότι η πρόοδος αυτή περιέργως συμβαδίζει με την ίδια έλλειψη ενδιαφέροντος για την Ελλάδα εκ μέρους των Ευρωπαίων, ίσως θα ήταν φρόνιμο η κυρία Ξενογιαννακοπούλου να αρχίσει να ανησυχεί κάπως.
Εγώ, όμως, ανησυχώ πλέον περισσότερο για την ίδια την κυρία αναπληρώτρια υπουργό. Πολύ φοβάμαι ότι αν της τεθεί το ερώτημα «τι θα γιορτάσουμε σε δώδεκα ημέρες από σήμερα», εκείνη, με το χαρακτηριστικό χαμόγελο της αταραξίας όπως πάντα, θα αποκριθεί «το Πάσχα». (Και υποψιάζομαι ότι θα εννοεί το Πάσχα του 1985...)